Testy stomatologiczne

dodane przez Poradnik SALUBRIS 2017

Systematycznie rośnie liczba pacjentów uczulonych na materiały stomatologiczne oraz protetyczne.

Materiały dentystyczne stosowane do wypełnień, wkładów koroniowo-korzeniowych, implantów stomatologicznych, protez, koronek, mostków i cementów mocujących zawierają w swoim składzie metale oraz tworzywa sztuczne. Składniki te stanowią potencjalne alergeny i mogą na niektórych pacjentów działać uczulająco.

Do najbardziej typowych objawów miejscowych zaliczamy:

zapalenie jamy ustnej, liszaje, pieczenie języka, bóle zębów i szczęki, dolegliwości w czasie przeżuwania pokarmów, zapalenie dziąseł czy przyzębia, a w przypadku implantów stomatologiczych również kości.

W zależności od nasilenia stanu zapalnego w miejscu kontaktu materiału dentystycznego ze śluzówką mogą pojawić się białe, asymetryczne, siatkowate przebarwienia, płytkie nadżerki lub głębsze zmiany wrzodziejące (ubytki śluzówki).

Alergia na materiały dentystyczne może się jednak manifestować w bardziej dyskretny sposób i dotyczyć obszarów poza jamą ustną (np. uczulenie może objąć skórę twarzy, stóp i dłoni). Do ogólnych objawów alergii na materiały dentystyczne należą także: bóle głowy, migrena, nerwobóle, bóle mięśni czy stawów, silne zmęczenie, zaburzenia snu oraz nastroje depresyjne.

W rzadszych przypadkach materiały dentystyczne mogą stać się przyczyną uogólnionej reakcji alergicznej (pokrzywki) lub spowodować zagrażający życiu wstrząs anafilaktyczny.

U osób które obserwują u siebie podejrzane objawy warto sprawdzić czy nie ma uczulenia na materiały zastosowane w wypełnieniach lub implantach stomatologicznych. Również decydując się na kosztowne leczenie osoby z reakcjami alergicznymi w przeszłości powinny rozważyć wykonanie badań, aby uniknąć powikłań z powodu zastosowanych materiałów. Określenie czynnków szkodliwych pozwala wybór bezpiecznych metod i uniknięcie niepowodzeń leczenia.

  • Rozpoznanie alergii kontaktowej na materiał stomatologiczny opiera się na wywiadzie, dokładnym badaniu stomatologicznym, czasem także laryngologicznym i dermatologicznym, oraz na diagnostyce alergologicznej, w szczególności wykonaniu testów płatkowych skórnych i wykluczeniu innych przyczyn obserwowanych objawów, np. urazu mechanicznego, reakcji toksycznej, infekcji czy nawet zmiany nowotworowej.

  • Leczenie polega na usunięciu wypełnienia będącego źródłem alergenu i przyczyną zmiany miejscowej i zastąpieniu go materiałem obojętnym, np. cementem szkło-jonomerowym lub porcelaną. Uważa się, że nie ma wskazań do usunięcia wypełnień niemających styczności ze śluzówką, jednak decyzja powinna być podjęta indywidualnie przez lekarza alergologa. Po usunięciu materiału sprawczego zmiany na ogół szybko się goją. Niekiedy u wrażliwych pacjentów proces ten może przedłużać się nawet do kilkunastu miesięcy i wymaga zastosowania dodatkowego leczenia.